دانش؛ ویژه نامه انسان شناسی زبان

شاید «در امتداد خون» مکان مناسبی برای انتشار این یادداشت نباشد. باید به فکر جایی باشم تا مطالب مربوط به «فرهنگ و ارتباطات» و دیگر مباحث مرتبط را بیاورم.
شاید هم جایش همین جا باشد، به نظرم امتداد خون در مسیر علم آموزی و هر چیزی که اسمش را می‌خواهید بگذارید است، حال جهاد علمی گوییم و یا تولید علم و یا حرف های درشت‌تر از آن که با آن بیگانه شده‌ایم! ( البته موضوع این یادداشت را نمی‌دانم می‌توان وصله علم چسباند یا نه!)
با پایان امتحانات، عملا برای خیلی از دانشجویان هنوز ترم تمام نشده است. تحقیق، کار عملی، پاورپوینت و... واژه هایی است که برای خیلی‌ها آشنا و یا شاید زجر آور است!

داستان کوتاه تحقیق نوشتن ما هم از این قرار است:

« دیدم حال و حوصله وصله کردن مطالب و مقاله درآوردن ندارم...
گفتم موضوع رو در قالب یک نشریه کار کنم...
هرچند شاید بهره‌ای از نمره نبریم...
اما ما کاری می‌کنیم که دوست داریم! »

دانش؛ ویژه نامه انسان شناسی زبان است. مطالعات زبان یکی از شاخه‌های گسترده انسان شناسی است. حوزه مطالعات انسان شناسی بسیار متنوع و گوناگون است، از انسان شناسی زبان گرفته تا دین و از انسان شناسی شهر تا موسیقی! 
اگر علاقه دارید تا با یکی از شاخه‌ها انسان شناسی ( که به نظرم یکی از مهمترین و جذاب‌ترین موضوعات آن است) آشنایی مختصری داشته باشید، می‌توانید «دانش» را بخوانید.

شاید «دانش» ادامه پیدا کند...
با موضوعات جدید...
در حوزه‌های مختلف...

دریافت فایل دانش / ویژه نامه انسان شناسی

چرا نشریه برایشان مهم است؟

 از همان دوره مشروطه تا کنون در فضای مطبوعات و نشریات غلبه با جریانی است که با برچسب روشنفکران شناخته می‌شوند. پس از انقلاب اسلامی به ویژه در زمان برخی دولت‌ها، مطبوعات و نشریات مجرایی بوده است برای بیان مبانی و منبعی برای شبهه پراکنی از نوع ضد اسلامی و ضد انقلابی! و من نمی‌دانم چرا توجه ما به این حوزه تنها وقتی است که صدایی نابجا از این فضای مطبوعاتی به اصطلاح اصلاح طلب به گوش شنیده می‌شود!

چرا ما نسبت به این رسانه غافل هستیم؟ آن‌ها چه چیزی را در فضای مطبوعات و نشریات می‌بینند که ما نمی‌بینیم؟ به راستی مگر چند نفر نشریه می خوانند؟ چرا ما به جای این که همیشه منفعل بوده و پاسخگو باشیم و یا سانسورگر، زمین بازی را به دست نمی‌گیریم؟

این‌ها برخی از سوالاتی است که باید به دنبال جواب آن بود...

قصه‌ای فراموش نشدنی!

روایت، رسانه‌ای است به قدمت رسیدن پیام عاشورا بعد از هزار و چهارصد سال. رسانه‌ای برای گفتن از حماسه‌ها و دلاوری‌های بزرگمردانی که با ایمان و اعتقاد خود، داستان‌های بزرگی را با قلم سرخ خود نگاشته‌اند.

همین روایت‌ها است که حماسه عاشورا را برای‌مان زنده نگه داشته است و این زنده بودن است که اثر می‌گذارد و معیارهایی هم‌چون تاریخ و زمان را پشت سر می‌گذارد.

حال که اثر زنده بودن را به چشم می‌بینیم بر ما است که حماسه‌هایی از جنس عاشورا را نیز فراموش نکنیم. حماسه هایی که مردان آن نیز از جنس یاران حسین علیه السلام بودند.                    

                        

 

زنده نگه داشتن یاد حماسه سازان خمینی در هشت سال دفاع مقدس، موضوعی است که رهبری معظم بارها بر آن تاکید داشته و در بیانات یادمان شهدای شرق کارون نیز بر آن اشاره شده است:

« دشمن‌ها می‌خواهند ما یادمان برود؛ می‌خواهند قضیه‌ى دفاع مقدس از یادمان برود، فداکارى‌ها از یادمان برود، شخصیت‌هایى را که در این فداکارى‌ها نقش آفریدند یا نشناسیم یا از یاد ببریم، این‌جور می‌خواهند. بعضى می‌خواهند آن دوران را تخطئه کنند، آن آدم‌ها را تخطئه کنند، آن جهت‌گیرى را و آن مسیر را که امام بزرگوار و حکیم و بنده‌ى بصیر الهى آن مسیر را معین کرده بود تخطئه کنند؛ براى این‌که می‌دانند که هر ذره‌اى و هر نقطه‌اى از این حوادث، براى ملت ایران فراموش نشدنى است و تأثیرات بزرگِ سازنده‌اى دارد.»

همان‌گونه که مردمان این سرزمین از میان کوچه و بازار این حماسه را آفریده اند، حیات آن نیز به دست خود این مردم است. اگر روزی خلق آن حماسه به عنوان یک تکلیف مطرح بوده است، امروز نیز می‌توان زنده نگه داشتن آن را به عنوان یک تکلیف یادآور شد.

حال ما هستیم و یک قصه...

برای عده‌ای، قصه‌های لالایی شبانه مادر بزرگ است...

و برای عده‌ای، رویای صادقه بیداری...

 

پ ن: در شماره آینده «حیات» از روایت جنگ سخن به میان آورده شده است. موضوع راویان جنگ و راویان تعلیم دیده و چگونگی روایت جنگ برخی موضوعات مطرح شده است.

پ ن: در مصاحبه که با محمد جواد سالاریان، روای کتاب "نسیم تقدیر" داشتم، ایشان تاکید بر استفاده از راویان تعلیم دیده در کنار راویان جنگ داشتند. خوشبختانه در هویزه شاهد روایت راویان جنگ و راویان تعلیم دیده هستیم، هرچند که باید برنامه ریزی بهتری صورت گیرد.

 

                      

پست صفحه اینستاگرام: نسل ما دیگر خودشان با هم از روایت های جنگ سخن می‌گویند...

سنگر روایتگری، جایی که برخی خادم ها داستان هویزه را روایت می‌کنند...

داستانی که آغازش کربلاست...

 

                       

راهنمای زائر

مقصد را نشان می‌دهد، کربلا...

 

از چه زاویه نگاه کنیم؟

برنامه «زاویه»  به ادعای خود تنها برنامه تلویزیونی است که به طور جامع به وضعیت و چیستی علوم انسانی می پردازد. صادق زیباکلام و شهریار زرشناس میهمانان این هفته «زاویه» بودند.

این مناظره نشان می‌دهد هنوز دعواهایی که به دنبال رسیدن به جواب منطقی آن، به ویژه در حوزه رسانه و کارکردهای آن بوده‌ام، هنوز بسیار جدی است. 

بخش از صحبت‌های مطرح شده در این برنامه:

گزارش فارس از مناظره صادق زیبا کلام و زرشناس

گذر اول بر «آینه جادو»

یکی از صحبت‌های استاد این ترم‌مان برایم جالب بود که می‌گفت هیچ کسی را مانند آوینی نداریم که «متفکر رسانه‌ای» باشد. همان‌گونه که در متن قبلی اشاره شد، در ابتدا به سراغ آوینی می‌روم چون او وسط میدان است و خوب می‌بیند!

غفلت موضوعی است که شهید آوینی در «آینه جادو» در مسئله جذابیت در سینما، مطرح می‌کند. آقا مرتضی بر این باور است که جذابیت رسانه‌ای همچون سینما را نمی‌توان مجرد از مفهوم و مسئله مخاطب آن بررسی کرد.

شهید آوینی در ابتدای آینه جادو موضوعی را که به دنبال گفتن آن بودم را این‌گونه می‌نویسند: «تماشاگر با استغراق دچار نوعی غفلت از خویش می‌شود که حسن و قبح آن باید با توجه به شرایط و نتایج فیلم ارزیابی شود...» این سخن به این معنا است که شهید آوینی جدای از تفکرات افراطی در باره نسبت ما و رسانه و ابزار غرب به نفی آن نپرداخته و به نتیجه و تاثیرات آن نگاه دارد.

البته شهید آوینی خود را محصور در این ابزارهای رسانه ندیده و تکلیف را آن می‌داند که هرچه با حیات طیبه و اخلاق کریمه منافات دارد را به دور بریزیم. آقا مرتضی همچنین تاکید دارد که: «مهم آن است ما بدانیم راه ما فراسوی قواعد رایج در سینمای تجاری قرار دارد و عموم آن‌چه به مثابه قواعد مسلم و خدشه ناپذیر تلقی می‌شود بت‌هایی است که باید شکسته شود. راه ما راه فطرت است....»

ادامه دارد...

از حرف‌های اتو کشیده خسته شده‌ام

موضوع نسبت ما با تمدن غرب و ابزارهای آن، بحثی است که خیلی از آن گفته و شنیده شده است. به خصوص وقتی وارد حوزه رسانه و کارکردهای آن می‌شویم، اما مشکل این جا است که بحث‌های روشنی را نمی‌شنوید....

حرف‌های اتو کشیده‌ای که در رابطه با این موضوع شنیده‌ام راضی‌ام نکرده و به دنبال رسیدن به یک جواب روشن هستم، به امید خدا...

ابتدا به سراغ آقا مرتضی می‌روم تا آرمان و چشم‌انداز انقلابی‌اش انگیزه‌ای با برکت برایم باشد.

آقا مرتضی چون وسط میدان است خوب می‌بیند....

• نگارش‌هایی بر این موضوع خواهم داشت...
• ما را از زکات دانسته‌هایتان در این موضوع بی‌بهره نگذارید....

نویسنده 

وبلاگ didebanmag

وبلاگ "دیدبان" شروع به کار کرده است. البته این بسم الله کار است و باید برنامه ریزی و کارهای لازم در جهت غنی شدن آن شود، اما امروزه به ویژه در ایام تابستان برای برقرارری ارتباط و اطلاع رسانی چاره ای نیست به جز استفاده از ابزاری همچون وبنوشت.
یکی از اهدافی که می‌توان هم اکنون روی آن فکر کرد تبدیل شد "دیدبان" به یک سایت مرجع و پر مخاطب در حوزه تحلیل و رصد فضای فرهنگ، هنر و رسانه است.
برخی از بچه ها را میشناسم که در حوزه کارهای فضای مجازی و سایت و.... شروع به یادگیری تخصصی و کسب مهارت کرده اند، انشاالله که در این حوزه شاهد فعالیت های بیشتری باشیم، که هم از لحاظ محتوایی و هم از جهت ساختار کارهای مطلوبی را ببینیم.

برای رشد و جذب مخاطبان مجموعه هایی مانند دیدبان چه باید کرد؟
این سوالی است که شاید بتوان با استفاده از تجربه و فعالیت های دیگران زودتر به پاسخ آن رسید تا اینکه خود تجربه کنیم.
تجربه شما چیست؟

didebanmag.blog.ir