سوالات دید در شبی از منظر حقوق فرهنگ و ارتباطات

متن پیش رو، مطلبی است که برای کلاس "حقوق فرهنگ و ارتباطات" نگارش شده است و به پیشنهاد استاد گرامی در وبلاگ نیز قرار می‌دهم. به هرحال حقوق فرهنگ و ارتباطات و مسائل آن، یکی از مسائل انقلاب اسلامی است و به فضای این ویلاگ هم می خورد!

امروزه با گسترش وسایل ارتباط جمعی و تنوع و گسترش در قالب‌های آن به ویژه در فضای وب سوالات فراوانی را در حوزه قوانین، حقوق و جرائم به وجود می‌آورد که حقوق فرهنگ و ارتباطات باید پاسخگوی آن باشد و به جواب های روشنی دست یابد.

گاهی ایحاد برخی از رسانه‌های اجتماعی و پیش بینی تاثیر و مسائلی که به واسطه آن به وجود می آید باید دقت و حساسیت بیشتری را برای تحقیق و بررسی در میان کارشناسان رسانه و حقوق بر انگیزد. بررسی‌هایی که در جهت جلوگیری از ایجاد بحران و شکاف ها و مسائل مختلف در اذهان عمومی جامعه خواهد شد.

یک روز حضور وبلاگ‌های شخصی، پس از  روزگاری صفحات اجتماعی همچون فیسبوک، در دوران نزدیک‌‌تر نرم افزارهایی همچون واتس اپ و امروز هم می‌توان برنامه هایی گفتگو محور مانند «دید در شب» را مثال زد.

برناه «دید در شب» که پنجشنبه شب قسمت دوم خود را به معرض نمایش گذاشت موردی است که می توان از لحاظ ارتباطی و به ویژه در موضوع حقوق فرهنگ و ارتبااطات مورد توجه قرار داد. موضوعاتی که در ادامه به آن بیشتر اشاره خواهد شد.

رضا رشید پور مجری با سابقه تلویزیون در یک برنامه گفتگو محور و با جذابیت‌های خاص همچون پرسیدن سوالات سخت و حساس سعی در ارائه یک نمونه برنامه گفتگو محور در شبکه آپارات دارد. قالبی جدید در شبکه اجتماعی که نمونه‌های ایرانی آن همچون شبکه تی وی پلاس، البته با کیفیت و گستردگی کمتر وجود دارد. اما کیفیت و حمایت شبکه آپارات و حضور رضا رشیدپور وجه تمایزهای ویژه ای برای گسترش و خبرسازی این برنامه در آینده خواهد شد. در قسمت دوم این برنامه، نشان داده شد که در انتخاب مهمان‌ها در آینده به نظر سوژه‌ها و سوالات حساس‌تری را به میان خواهد آورد که با ورود مسائل سیاسی، قومیتی، فرهنگی و ... حساسیت نسبت به این برنامه و اثرگذاری و بازخورد آن به مراتب وسی‌تر خواهد شد. شاید نتوان نام بحران بر آن نهاد اما می‌تواند منبع برخی حرکات و جهت‌گیری های مختلف در میان مردم به ویژه در شبکه های اجتماعی شود.

در این جا سعی داریم با ارائه برخی از مسائل و سوالات به جنبه حقوق فرهنگ و ارتباطات این برنامه بیشتر بپردازیم. هرچند نگارنده در این حوزه تخصص ویژه‌ نداشته، اما سعی دارد با نگاهی کلی‌تر برخی سوالات و مسائل را طرح موضوع کرده و پاسخ آن را به کارشناسان بسپارد.

همانگونه که در ابتدا بیان شد یکی از ویژگی‌های برنامه «دید در شب» حضور رضا رشیدپور است که شناخت خود را مدیون حضور در صدا و سیمای جمهور اسلامی است. حال که او از صدا و سیما فاصله گرفته و در اجرا و صحبت های او نیز این مساله قابل مشاهده است که نوعی رقابت با تلویزیون را می‌خواهد به راه بیندازد، این سوال پیش می آید که مجری‌های صدا و سیما و افرادی که در مقابل قاب رسانه ملی قرار می‌گیرند تا چه اندازه حقوق قانونی برای اجرای این دست از برنامه ها با توجه به شهرت کسب شده از رسانه ملی دارند؟ آیا در این زمینه قانون و قواعدی در صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و به آن توجه شده است؟ مثال‌های مختلفی را می‌توان از مجری‌هایی که در برخی زمان ها باعث ایجاد مساله های مختلف شده اند به میان آورد، از حضور در شبکه های بیگانه گرفته تا حضور در برنامه‌ها و جهت‌گیری‌های خاص!

با ایجاد شبکه‌های مجازی و حضور گسترده ایرانیان در این شبکه‌ها مساله حقوق ارتباطات مطرح بوده است اما این دست از برنامه‌های گفتگو محور که به صورت رسمی و با حضور افراد سرشناس و خاص برنامه ریزی شده است تا چه حد می تواند نسبت به مسائل جامعه اظهار نظر کند و کنترل و نظارت بر خطوط این برنامه را چه کسی بر عهده دارد؟

نکته دیگر ناظر به شرکت‌ها و بسترهایی است که خدمات در فضای مجازی را به ویژه در رابطه با قالب‌های چند رسانه‌ای ارائه می‌کنند. به عنوان مثال شرکت «آپارت» به عنوان بستری برای نمایش‌ ویدئوهای تصویری از چه قوانین و مقرراتی باید تبعیت کند. آیا در قوانین جمهوری اسلامی ایران، برای چنین شرکت‌هایی قواعد تعیین شده است؟ آیا می‌توانند خود این شرکت‌ها تولید کننده و حامی برنامه‌ باشند و یا اینکه تنها به عنوان بستری برای پخش ویدئوها در ایران محسوب می‌شوند. این مساله از آن نظر می‌تواند در حقوق رسانه مهم باشد که مسئولان چنین شرکت‌ها در آینده می‌توانند صاحب قدرت رسانه‌ای شده و در مواقعی بستری در مقابل تلویزیون جمهوری اسلامی قرار گرفته و به نوعی تلویزیون خصوصی به راه انداخته شود. هرچند که به معنای واقعی تلویزیون خصوصی نیست اما با در دسترس بودن بیشتر اینترنت در کشور و تسهیل این امر می تواند جایگاه یک تلویزیون خصوصی را پیدا کند. در قوانین رسانه‌ای در ایران که اجازه تاسیس تلویزیون خصوصی و شبکه‌های غیر دولتی نیست در رابطه با این موضوع چه رویکردی دارد؟ آیا قانون تفسیر پذیر است و یا سکوت می‌کند و یا اینکه در قوانین جمهوری اسلامی در حوزه رسانه پاسخی برای آن وجود دارد؟

به صورت خلاصه اگر در جمهوری اسلامی تلویزیون خصوصی به رسمیت شناخته نشده است، در مورد صفحات وب و پخش برنامه‌های چندرسانه ای آیا محدودیت و قانون وجود دارد؟ به چه میزان؟ معیارهای در نظر گرفته شده چیست؟

از یک طرف نگارنده سعی دارد تا سوالات کلی و اصلی در این حوزه را قبل از ورود به خود برنامه و بررسی محتوایی و قالب «دید در شب» مطرح کند. اما از طرفی دیگر بررسی محتوای برنامه بسیاری از سوالات دیگر در حوزه حقوق فرهنگ و ارتباطات و اخلاق در رسانه را ایجاد خواهد کرد، مواردی که در ادامه به بخشی از آن اشاره می‌شود.

آیا می‌توان برای این برنامه‌ها تعریف خطوط قرمز داشت؟ چه مهمان‌هایی دعوت شوند و چه سوالاتی پرسیده شود؟ آیا مهمان‌هایی که ممنوع التصویر بوده حق حضور در این برنامه را دارند؟ اگر اتهام و موردی نسبت به فردی ایجاد شود چگونه و از چه مسیری باید پیگری و دفاع شود؟ در قانون جمهوری اسلامی ایران ما می توانیم هر کسی را روی این صندلی قرار دهیم و یا محدودیت‌هایی مدنظر است؟

هر چند که خود رضا رشیدپور بر پیروی از قوانین جمهوری اسلامی ایران تاکید کرده و حتی پیشنهاد وجود این برنامه را در صدا و سیما جمهوری اسلامی می‌دهد، آیا قوانین و مواردی که در رسانه ملی ملزم به رعایت آن هستیم در «دید در شب» نیز باید رعایت شود؟

اگر کمی بخواهیم جزئی‌تر به گوشه‌هایی از برنامه اشاره کرده و مورد توجه حقوقی در رسانه قرار دهیم، وجود دماسنج و قضاوت درباره مهمان کار درستی است؟ آیا می‌توان در یک برنامه عمومی صداقت و بعضا خود افراد را به قضاوت  رای مردم گذاشت؟ آیا به عنوان مثال امیر تتلو به عنوان دومین مهمان این برنامه حق دارد به صراحت بیان کند «دنبال مجوز نیستم و من بی مجوز می‌خوانم»؟ آیا در حقوق رسانه کسی حق اعلام عمومی برای تخلف از قوانین جمهوری اسلامی و تشویق و دفاع از این کار را دارد؟

سوالات دیگری نیز می‌توان جزئی مطرح کرد که امکان دارد که این تصور به پیش آید که نگارنده حساسیت و سختگیری نسبت به این مسائل داشته و اصلا در حقوق فرهنگ و ارتباطات چنین مسائلی مهم نیست و مطرح نخواهد شد. اما هدف طرح مساله و بیان ابعاد مختلفی است که امروزه درباره شروع یک برنامه پیش می‌آید و می‌تواند به عنوان سوالات حقوقی در فضای رسانه‌ای مطرح شده و مورد جواب کارشناسان ایرانی حوزه حقوق رسانه قرار گیرد.

صفحه «دید در شب» در آپارات 

حاج محسن برای انقلاب بازیگری کرده اما بازی نکرده است!

حاج محسنِ انقلاب را شاید کمتر بشناسیم و باید به حرف‎های او که برای تاریخ می‌گوید کمی گوش داد. رفیق دوست تاریخ انقلاب را از نزدیک و بدون واسطه و با صراحت می‌گوید: «من هر چه را بدانم برای تاریخ می‌گویم. اگر هم اطلاع نداشته باشم می‌گویم نمی‌دانم. اگر هم بدانم و گفتنی نباشد می‌گویم نمی‌توانم بگویم».

دقیق نمی‌توان گفت که او چه کاره بوده و چه نقشی در انقلاب داشته است.حاج محسن رفیق دوست برای انقلاب بازیگری کرده اما بازی نکرده است! گاهی در نقش رزمنده و همان لحظه تصمیم گیر به عنوان وزیر سپاه، یک روز در نقش دیپلمات در سوریه و زمانی در حال رایزنی با سرهنگ قذافی، یک روز به عنوان دلال واردات اسلحه برای بچه‌های جنگ و روز بعد در کنار حسن تهرانی مقدم به دنبال تولید موشک.

خواندن کتاب «برای تاریخ می‌گویم» صفحات تاریخ انقلاب را کمی روشن‌تر می‌کند و خواندنش خالی از لطف نیست!

آخرین جام زهر

پادکست «آخرین جام زهر» بعد از کلاس آقای حسین عباسی فر ، یکی از هم دانشگاهی‌های کدبالائی که به بهانه کلاس آموزشی با او آشنا شدم، ساخته شده است.

 

 

« قطعنامه را هم که امام قبول کرد، به‌خاطر این فشارها نبود. قبول قطعنامه از طرف امام، به خاطر فهرست مشکلاتی بود که مسؤولین آن روزِ امورِ اقتصادی کشورْ مقابلِ رویِ او گذاشتند و نشان دادند که کشور نمی‌کِشد و نمی‌تواند جنگ را با این همه هزینه، ادامه دهد. امام مجبور شد و قطعنامه را پذیرفت. پذیرش قطعنامه، به خاطر ترس نبود؛ به خاطر هجوم دشمن نبود؛ به خاطر تهدید امریکا نبود؛ به‌خاطر این نبود که امریکا ممکن است در امر جنگ دخالت کند. چون امریکا، قبل از آن هم در امر جنگ دخالت می‌کرد. وانگهی؛ اگر همه‌ی دنیا در امر جنگ دخالت می‌کردند، امام رضوان‌اللَّه علیه، کسی نبود که رو برگرداند. بر نمی‌گشت! آن، یک مسأله‌ی داخلی بود؛ مسأله‌ی دیگری بود.»

 

 

 

چشم مان به جمکران است؛ نه لوزان!

سرمقاله شماره 45 فتح / ویژه نامه نیمه شعبان

پیش نوشت:

پس از انتشار شماره 45 فتح، بازخوردهای مختلفی نسبت به این شماره با سرمقاله «چشم مان به جمکران است؛ نه لوزان» منتشر شد. از خبرگزاری دولت گرفته تا مصاحبه آیت الله غرویان. هرچند که نشریه با مشخصات روشن بود اما نمی‌دانم چرا اصرار دارند که بگویند شب‌نامه؟! نمی‌دانم در کجای این مطلب احساسات دینی مردم را به بازی گرفته‌ام و یا چرا دوستان خودی، ما به سیاستزدگی در دین متهم می‌کنند؟!

1. میگویند وضعمان خوب خواهد شد، دیگر با دنیا مشکلی نداشته و همه چیز گل و بلبل میشود. همه جهان، رو به صلح و آرامش رفته و دیگر جامعه مهدوی ایران، دشمنی نخواهد داشت. قرار است بلوکهها باز شود و جامعه اسلامی غرق در نعمات الهی گردد. همه درهای نعمت و خوبی بر روی ما باز خواهد شد و خدا را شکر دیگر میتوانیم با شکمی سیر برای ظهور دعا کنیم.

 

2. اما اصلا چه نیاز است دعای برای ظهور؟! اوضاع جهان که قرار است خوب شود و همه در دهکده جهانی با کدخدا روی سازش دارند. خدا را شکر که دیگر جهان حرف ما را میشنود؛ حال چه فرقی می کند با ندای «الا یا اهل العالم...» در حجاز باشد و یا با قدم زدن در خیابانهای ژنو!

 

3. آقا اصلا اگر میشود ظهور نکن، چون نظم جهانی را به هم میریزید و هرچه رشته کردهایم پنبه میشود و پیوندهای دوستیمان با ابرقدرتها گسسته خواهد شد. آخر ما تازه خوب یاد گرفتهایم با آنها کنار بیاییم و دیگر حرفهای جهانی را بلد شدهایم و تازه میتوانیم بر سر یک میز بنشینیم.

 

4. امروز اگر درس بال عاشورائی جامعه شیعه را مذاکره میدانند؛ قطعا درس بال سبز مهدوی آن هم رسیدن به توافق جامع خواهد بود! اصلا وقتی میشود با زبان گفتگو کرد، دیگر چه نیازی به شمشیر و مبارزه است؟ انتقام از همه ظالمان جهان دیگر چه معنایی دارد؟ ما دیگر یاد گرفتهایم با گرگهایی که یک عمر هم به فکر دریدن ما بودهاند لبخندزنان گفتگو کنیم و ظلم آنان را نادیده بگیریم.

 آقا اگر میشود ظهور نکن تا حسابی برای آمدن تو گریه و زاری کنیم. تازه برای سرزمین حجاز نیز نامه تبریک فرستاده شده است و انشاالله روابطمان خوب میشود و میتوانیم به صحرای عرفات بیاییم و خوبِ خوب برایت دعا کنیم!

 

5. امروز برای ما آنچه از توافق با ابرقدرتها ترسیم میکنند این سوال را پیش آورده که مگر حضرت روح الله تلاش و جهاد برای نابودی ستمکاران را رمز ظهور نمیداند؟ چرا امروز از منزوی شدن ترس داریم و حاضر هستیم با هر امتیازی دم کدخدا را ببینیم؟! حضرت روح الله اشتباه در محاسبه را به ما گوشزد میکند: «اگر توقع دارید که در یک شب همه امور بر طبق اسلام و احکام خداوند تعالی متحول شود، یک اشتباه است و در تمام طول تاریخ بشر، چنین معجزهای روی نداده است و نخواهد داد و آن روزی که ـ ان شاء الله تعالی ـ مصلح کل ظهور نماید، گمان نکنید که یک معجزه شود و یک روزه عالم اصلاح شود؛ بلکه با کوششها و فدارکاریها، ستمکاران سرکوب و منزوی میشوند.»

 

6. باید دانست که کلید رمز ظهور، در سازش با ظالمان و مستکبران دنیا نیست، بلکه به قول شهید سید مرتضی آوینی: «منتظران موعود اهل مبارزه‏اند و مى‏دانند خلوص عشق موحدین جز به ظهور کامل نفرت از مشرکین و منافقین میسر نخواهد شد اما از آن فراتر اهل ولایت و اطاعتند و انتظار مى‏کشند تا فرمان چه در رسد.»

به رسم یادگاری!

شاید سخت باشد تمام آنچه را که می‌خواهی بگویی در قاب تصویر بتوان آورد، و سخت تر از آن که کدام یک از تصاویر را می‌خواهی انتخاب کنی! اما به رسم یادگاری چند عکس نوشت از هویزه امسال تقدیم می‌شود. اگر فرصتی بود عکس نوشت های دیگری نیز اضافه خواهد شد.

صبحگاهی با طعم قرآن و سلام بر حسین علیه السلام

عکسی با نشاط بعد از یک ورزش صبحگاهی!!!

شابز! راهت ادامه دارد...

بچه‌های فضا ساز در فضا!

یحیی و حسن یهویی!!

در حال نصب لوستر ابداعی خادمان 

سید به بچه‌ها می‌گفت انشاالله فیضی هم از زیارت عاشوراهایی که تو مقتل می خونند، نصیب ما هم بشه!

یا فاطمة الزهرا سلام الله علیها...

به رسم یادگاری!

حاجی حبیب اللهی؛ یادآور ریش سفیدایی که تو جنگ در کنار جوونا بودند!

خادمان و جاده ای بی انتها در یک غروب روز کاری!

قرآن جیبی...!!

به بهانه انتشار شماره 83 حیات!

لکه نفت بر چهره عدالت

سکوت... داستان غم انگیز امروز دانشگاه است، دانشگاهی که می توانست سنگر دفاع و مبارزه باشد، دفاع از انقلاب و مبارزه با همه فاسدانی که لکه سیاهی بر بدنه نظام اسلامی شده‌اند. در این جا می‌خواهیم فصل کوتاهی از داستان سکوت را بخوانیم. سکوتی که با پلمپ امنیتی، همچون قفلی بر حنجره‌ها فرود آمده و کسی حق صحبت ندارد. فسادی که در سکوت امنیتی دمی از آن زده نمی‌شود و انگار آبی از آب تکان نخورده است!

شاید نیازی نباشد تا صفحات فراوانی را به نوشتن داستان نفرت انگیز فسادی همچون «کرسنت» اختصاص دهیم زیرا می‌دانیم صفحات پرونده‌ها در دادگاه قضا باز شده و تنها نوبت فصل محاکمه است، اما انگار هنوز دستگاه قضا تصمیمی برای ورق زدن صفحات این فصل ندارد! «حیات» در این جا سعی در باز کردن مفصل پرونده‌ها و صحبت از اسناد و مدارک نداشته و حرف زدن از ابعاد مختلف و گوناگون فسادها را می‌گذارد برای بعد؛ اینجا بهانه‌ای است برای شروع مثنوی غم انگیز فساد، هرچند که در این چند صفحه شاید بتوان چند مصرع از آن را خواند.

ما نه‌تنها قصد پرونده‌سازی نداشته بلکه به گوشه کوچکی از فساد آقازاده‌ی محترم پرداخته‌ایم! نباید تنها به این پرونده آقازاده‌ مشغول شد، چرا که در پرونده او «کرسنت» یک بازی کوچک است. پرداختن به این پرونده نباید ما را از خیانت ‌های 88 او غافل کرده و مفسد فی الارض بودنش را فراموش کنیم، چرا که بی توجهی به این موضوع بار دیگر او را از چوبه دار به خیابان‌های لندن خواهد کشاند!

جنبش دانشجویی خط قرمز خود را منطقه ممنوعه آقازاده‌ها ندانسته و خواب را بر آنان کابوس خواهد کرد، هرچند گستاخی آنان به حدی رسیده که ترس آن می‌رود که عدالت‌خواهان را به چوبه دار فرستاده و آقازاده با آن خنده منحوسش به نظاره بنشیند!

متاسفانه در هفته‌های اخیر خبرهای خوبی را نمی‌شنویم و شاهد اعلام فسادهای مختلف و احکام آنان هستیم. تاسف ما بر محاکمه آنان نیست، بلکه جای بسی خوشحالی دارد که مبارزه با فساد را در برنامه مسئولان جدی و عملی ببینیم.

از طرفی دیگر گاهی از گوشه و کنار می شنویم که آقا زیاد از این فسادها نگویید که مردم نسبت به حکومت اسلامی بدبین می شوند. به نظر ما اوج کوته بینی است که پرداختن به این مسائل و روشنگری در موضوع فساد را مایه تزلزل در پایه های حکومت اسلامی دانسته، بلکه آن جا استحکام حکومت اسلامی را می توان دید که در مقابل هر مفسدی قد علم کرده و دست او را از بیت المال قطع کند.

مطالبه گری از نهادهای حکومتی و قوه‌ای همچون قضائیه نه تنها به معنای تضعیف و توهین به آنان نیست بلکه جنبش دانشجویی و دانشجویان عدالت‌خواه می‌توانند به عنوان پشتوانه‌ای برای دستگاه قضا در جهت رسیدگی به پرونده‌های کلان فساد باشند.

مطالبه گری و مسئولان را به پای میز جواب کشاندن عین ولایتمداری است، زیرا فرمانده نسبت به این فسادها تذکرات فراوان داده و این گونه از نقطه‌های فساد و تجمیع ثروت در دستان عده‌ای سخن می‌گویند: «... نقطه‌های‌ استفهام‌ برانگیزی‌ست‌ که‌ هر جوان‌ معتقد به‌ عدل‌ اسلامی‌ ذهن‌ و دل‌ خود را به‌ آن‌ متوجه‌ می‌یابد و از کسانی‌ که‌ مظنون‌ به‌ چنین‌ تخلفاتی‌ شناخته‌ می‌شوند پاسخ‌ می‌طلبد و همچنین‌ در کنار آن‌ از دولت‌ و مجلس‌ و دستگاه‌ قضایی‌ عملکرد قاطعانه‌ برای‌ ریشه‌کن‌ کردن‌ این‌ فسادها را مطالبه‌ می‌کند. امروز این‌ مهمترین‌ و مطرح‌ترین‌ مسئله‌ی‌ کشور ماست‌ و نسل‌ جوان‌ دانشجوی‌ متعهد و مؤمن‌ نمی‌تواند نسبت‌ به‌ آن‌ بی‌تفاوت‌ بماند.»¹

مساله‌ای که نباید فراموش کرد، نتیجه عدم رسیدگی به فسادها و گسترش آن است. نتیجه‌ای که دلسردی بدنه مردم و جوانان زحمت‌کش را به دنبال خواهد داشت، چرا که آن مفت‌خور فاسد منافعی را به دست می آورد که هزاران نخبه دانشگاهی،کشاورز زحمتکش، کارگر و کارفرما به گرد پای او نخواهند رسید!

رو سیاهی فسادها همچون لکه نفت بر پیشانی آقایان خواهد ماند و اگر امروز قدرت و نفوذ آنان، این روسیاهی را نمایان نکند، در فردای قیامت این سیاهی را به رخ همه خواهد کشاند. نکته مهم آن است که این روسیاهی تنها بر چهره مفسدان نخواهد بود، بلکه لکه سیاهی است برای همه مدعیان عدالتخواهی که فسادها را به چشم خود دیدند و چون دلارهای نفتی رد و بدل شده بین آقازاده‌ و وکلای شرکت کرسنت خاموش ماندند.

امروز لکه نفت را بر چهره عدالت می‌توان دید...

و ترس از آن است که این روسیاهی بر صورت کسانی نیز افتد که این لکه‌ها را دیدند و صدایی از آنان نیامد!

 

پی نوشت:

1-      پیام رهبر معظم به دومین همایش سراسری جنبش دانشجویی،6/8/1381 

دیپلماسی فطرت!

در ساعات پایانی چهارشنبه شب، خبری خیلی سریع فضای رسانه‌ای را می‌گیرد و صفحات اجتماعی را به خود اختصاص می‌دهد. «To the Youth in Europe and North America» عنوانی است که از نامه رهبری به جوانان اروپایی و امریکای شمالی خبر می‌دهد.

در آغاز نگاهت به جملات که می‌افتد، رویکرد رهبری معظم را می‌توانی در کلام ابتدایی نامه ایشان ببینی:

 I find that the sense of quest for truth is more vigorous and attentive in your hearts.

آری! فطرت‌های حقیقت جو، صفحه سفیدی است تا کلام رهبر مسلمین جهان را بر روی خود نوشته ببیند. اما یک سوال برایت  پیش می‌آید که این دیگر چه نوع حرف‌های جهانی است؟ این نامه طبق کدام اصول دیپلماسی نگاشته شده است؟ مگر به جز میز مذاکره جای دیگری را می‌توان برای مذاکره و رساندن حرف خود به جهانیان پیدا کرد؟!

 در روزگاری که دیپلماسی قدم، حرف های ناتمام پشت درهای بسته و خنده‌های مضحک سیاسی، به عنوان روش‌های دیپلماسی دیده می‌شود، اما به نظر می‌رسد که می‌توان از دیلماسی‌های دیگری نیز در این جهان قرن بیست و یکم سراغ گرفت، هرچند در اصول مقدس آن نیامده باشد!

هرچند امروز دیپلماسی را هم قدم شدن با سیاه فطرت‌های روزگار تعریف می‌کنند، اما غافل از آنند که فطرت‌های پاک، راهی است برای رسیدن به توافقنامه‌های جامع و نه با تمدیدهای چندماهه!

نکته‌ای که باید مورد دقت قرار گیرد آن است که اگر امروز مصلحت‌های دیپلماسی حضرات، آنان را از داعیه‌داری دیپلماسی اسلام انقلابی باز داشته است، باز باید جوانان انقلابی هم قدم با مقتدای خود پا در عرصه میدان گذارند، که شاید تنها امید، همین حرکات خودجوش باشد.

. نمی‌دانم در فضای سیاسی و دیپلماسی جهانی آیا باز هم امید رهبری معظم همچون عرصه فرهنگ - که در ابتدای سال در حرم رضوی فرمودند: «امّا آنچه نقطه‌ی مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوانهایی است که در سرتاسر کشور فعّالیّتهای فرهنگی را به صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است» - به جوانان انقلابی و کارهای خودجوش است و یا نه؟! نمی دانم آیا می توان کلام حق را در هیاهو باطل رسانه های غربی به فطرت های پاک رساند یا نه؟!

آنچه مسلم است نصرت الهی است که منتظر مردان الهی بوده که با نیت خالص پا در عرصه میدان گذاشته و از آن‌چه که دارند دریغ نکنند. امروز فرزندان انقلاب باید به دنبال راهی باشند و وظیفه خود بدانند که کلام امام‌شان را به جوانان اروپا و امریکای شمالی برسانند و نصرت الهی را همراه خود ببینند...

إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ...

اربعین پدر...

رفتنت از جنس محرم بود و روزهای غم فراق تو با گریه‌های کربلایی همراه شد، و حال در اربعین این فراق فرصتی است برای درد و دلی دوباره با پدر مهربان مان.
آری او نزد ما نام پدری دارد. خودمان از زبان او در درس‌های اخلاق می‌شنیدیم که:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
الآباء ثلاثة، أبٌ ولّدک و أبٌ زوّجک و أب علّمک
چهل روز گذشت و ما مانده‌ایم و حقی که بر گردن ما داری. اما ای پدر قول می‌هیم فرزندان خوبی برای انقلاب باشیم و همچون تو اخلاق را به سیاست نفروخته و اعتدال را به عدول از آرمان‌ها و دغدغه‌های انقلابی‌مان تعریف نکنیم!¹

^{1- یادداشتی کوتاه در ویژه نامه فتح، شماره 38
2- طرح گرافیکی حسین براتی در شماره مهر ماه‌نامه «حیات»}

مداح انقلابی در هیات انقلابی

هفته گذشته آقا حمید درویشی در مطلب به عنوان رویکرد جدید هیات میثاق به معرفی ابوذر بیوکافی و هیات ثارالله رشت پرداخت. سید رضا نریمانی امشب مهمان هیات میثاق با شهدا دانشگاه ما است. هر چند تا کنون تنها چندبار از مداحی او در اصفهان استفاده کرده‌ام اما این سید دوست داشتنی صدای ساده و صادقش بر دل می‌نشیند.

 

 

چند موردی که به عنوان شاحصه‌های مداحی و کار سید رضا نریمانی می‌توان گفت:

مداحی با مضامین انقلابی و سیاسی روز
ولایت مداری و توجه به مسائل روز سیاسی یکی از شاخصه‌هایی است که باید امروزه در هیات‌ها به آن توجه ویژه‌ای داشت. این مضامین سیاسی و انقلابی را می‌توان در مداحی‌های او به روشنی دید.

( + یکی از مداحی‌های سیدرضا نریمانی)

 

برگزاری منظم هیات هفتگی

سید رضا نریمانی، از مداحانی است که به هیات هفتگی اهمیت می‌دهد، «فدائیان حسین» نام هیات او است که هر شب جمعه مجلس ذکر اهل بیت به پا می‌کنند.

مداحی جوان پسند اما با سبک مناسب
سید رضا نریمانی به نظر می‌رسد نسبت به سبک هم بی تفاوت نباشد و مخاطب جوان را در نظر می‌گیرد، اما این مورد به گونه‌ای نیست که شاهد سبک‌های نامناسب در مداحی او باشیم.

توجه به تشیکلات و مجموعه های تربیتی و فرهنگی
هیات باید به عنوان یکی از مهمترین برنامه‌ها در دل مجموعه های فرهنگی قرار داشته باشد. مجموعه‌های فرهنگی همچون «عاشورائیان اصفهان» از مجموعه‌های فرهنگی موفق اصفهان است که سید رضا نریمانی نیز از مداحان هیات هفتگی این مجموعه فرهنگی است.

با آرزوی سلامتی و موفقیت بیشتر تمام مداحان حسینی در ترویج صحیح فرهنگ و پیام عاشورا...

مداحی سید رضا نریمانی در هیات میثاق با شهدا

 

فتح!

فتح؛ ویژه‌نامه هیات میثاق با شهدا به همت برخی از دوستان دانشجو و فارغ التحصیل، امسال هم در شب‌های هیات میثاق با شهدا توزیع شد. فتح تلاشی است برای تکمیل جورچین یک هیات انقلابی و سیاسی؛ هیاتی که در آن مسائل روز جامعه فراموش نشده و تحلیل‌ها و اطلاع‌رسانی‌های لازم در کنار مراسم و عزاداری هیات، به طور گسترده در دسترس مخاطبان قرار می‌گیرد.

هرچند بازخوردهای مختلفی را از نشریه فتح دریافت کرده‌ام و به ویژه برخی مطالب سر و صداهایی را داشته، اما به عنوانی کسی که از بیرون شاهد نیت و تلاش دوستان بوده‌ است، به صداقت نیت و قلم آنان آگاهی داشته و می‌دانم گاهی حق دارند که برای انقلاب و پیام‌های عاشورایی آن نگران باشند!
به درخواست برخی از دوستان کلیه مطالب و فایل نشریه فتح محرم امسال جمع آوری و برای نشر در اختیاز همه علاقه مندان قرار می‌گیرد.

دریافت فایل و مطالب ویژه نامه فتح محرم الحرام 1446 ه.ق