به مناسبت روز قلم

متن پیش رو مطلبی است که به مناسبت روز قلم در تارنمای «حیات» منتشر شده است:

بسم الله الرحمن الرحیم. ن. والقلم و ما یسطرون

چهاردهم تیرماه به نام روز قلم یاد می‌شود و این روز می‌تواند بهانه‌ای باشد برای سخن گفتن از قلم. سخن گفتن از وظیفه‌ای که امروز از آن می‌گوییم و قلمی که به عنوان سلاح می‌دانیم، همان‌گونه که حضرت روح الله برای‌مان سخن می‌گوید:

« قلم خودش یکى از اسلحه‏‌هاست؛ این قلم باید دست اشخاص صالح، و دست ‏افاضل باشد. اشخاصى که قلم در دست‌شان است متوجه باشند که قلم آن‌ها، زبان آن‌ها، درحضور خداست. همت بگمارید که قلم و بیان خویش را براى تعالى اسلام و کشور و ملت‏ خود به ‏کار گیرید» (1356/10/19)

حال اهالی قلم، هر کدام به مقتضای خود در حوزه‌های مختلف قلم می‌زند و نشریات نیز به عنوان صفحه‌ای از این لوح باید جایگاه خود را بشناسد، به سوالات پاسخ دهد و جوابگوی انتظارات باشد. اگر نشریه‌ای ادعای دفاع از گفتمان انقلاب دارد باید پاسخگوی این سوال باشد که به چه میزان به انتظارات امام خمینی(ره) پاسخ گفته است:

« نشریه بسیار خوب است و در صورتی که محتوای آن محتوای آموزنده باشد و دست اندرکاران آن متعهد باشند ، این نشریه راس همه امور می شود. انسان اگر انصاف داشته باشد ، باید به خاطر مردمی که قلم‌ها را برای این‌ها آزاد گذاشته‌اند، از قلم و قدمش استفاده کند و دیانت هم اقتضای همین را می کند. ما باید نشریاتمان مفید باشد و اخلاق جامعه را اصلاح کنیم.» (صحیفه امام / جلد14/ص:249)

«حیات» سعی دارد تا به دور از فریب‌ رسانه‌ای و دروغ‌های ژورنالیستی، حرف دانشجوی دهه چهارم انقلاب را بنویسد و این سخن روح الله را همیشه به یاد بسپارد:

«باز می گویم توجه داشته باشید که همه ما در محضر خدا هستیم ، اینجا محضر خداست . آنوقت که قلم در دست می‌گیرید و می خواهید بنویسید بدانید که فکر شما ، زبان شما ، قلب شما ، قلم شما همه در محضر خدست.» ( صحیفه امام، ج‏13، ص: 461)

«حیات» وظیفه خود می‌داند تا سخن حضرت روح الله را آویزه گوش خود قرار داده و از همه اهالی قلم و دغدغه مندان انقلاب اسلامی دعوت می‌نماید تا «حیات» را تا رسیدن به نقطه مطلوب که پاسخگوی معمار این گفتمان ناب باشد همراهی کنند.

جورچین حیات!

به عوان مقدمه

« سال 1370 نشریه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام با عنوان تفکر بسیجی پایه ریزی شد. وحید جلیلی را خیلی‌ها هنوز با تفکر بسیجی می‌شناسند. نیمه اول دهه 1380 نشریه هفت قفل، به بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام افتخار بخشید و امروز این بار بر دوش ماه‌نامه فرهنگی سیاسی «حیات» است»

این بخشی از توضیحات وبلاگ قدیمی حیات است. از قدیمی‌ترها که درباره قرارگاه رسانه‌ای «حیات» سوال می کنیم، یکی از پاسخ هایشان همان دغدغه‌ای است که باید مورد توجه قرار گیرد و آن ضعف امت حزب الله در کار رسانه‌ای و مطبوعاتی است. نمی‌خواهم قضاوت کنم که چقدر ضعیف عمل کرده‌ایم، شاید هم امت حزب الله در کار مطبوعاتی خیلی قوی بوه است! خوب حرف ما این است، بهتر که می‌توانیم بشویم!

«حیات» در کنار پرداختن به مسائل مختلف فرهنگی، سیاسی و اندیشه ای، فضایی است تا کار مطبوعاتی و رسانه‌ای را فراگرفته و سرمشق های انقلاب اسلامی را با هم تمرین کنیم.

جورچین حیات

حال پس از گذشت این همه سال و تجربه های موفق و ناموفق، جورچین «حیات» به دست ما سپرده شده است. قدیم ترها که به چورچین  پازل می‌گفتیم عادت داشتیم به کمک دیگران تصویر را کامل کنیم!

دیگر بد عادت شده‌ایم!

شما هم ما را در تکمیل قطعه‌های این جورچین کمک کنید...

هنوز قطعه های بی‌شماری بر روی زمین مانده است...

پی نوشت:

1) تشکر از همه اهالی حیات که در این سالها برای حیات زحمت کشیده اند.

2) اگر مطلب، پیشنهاد و یا موضوعی را مد نظر دارید با رایانامه من ([e-mail]) در ارتباط باشید.

2) حیات امسال موضوعات را در سرویس‌های مختلفی دنبال می‌کند. بری اطلاع از سرویس های حیات و آشنایی با دبیران سرویس می توانید به صفحه «درباره ما» تارنمای حیات مراجعه نمایید. دبیران سرویس حیات منتظر نظرات و مطالب شما هستند.

چرا نشریه برایشان مهم است؟

 از همان دوره مشروطه تا کنون در فضای مطبوعات و نشریات غلبه با جریانی است که با برچسب روشنفکران شناخته می‌شوند. پس از انقلاب اسلامی به ویژه در زمان برخی دولت‌ها، مطبوعات و نشریات مجرایی بوده است برای بیان مبانی و منبعی برای شبهه پراکنی از نوع ضد اسلامی و ضد انقلابی! و من نمی‌دانم چرا توجه ما به این حوزه تنها وقتی است که صدایی نابجا از این فضای مطبوعاتی به اصطلاح اصلاح طلب به گوش شنیده می‌شود!

چرا ما نسبت به این رسانه غافل هستیم؟ آن‌ها چه چیزی را در فضای مطبوعات و نشریات می‌بینند که ما نمی‌بینیم؟ به راستی مگر چند نفر نشریه می خوانند؟ چرا ما به جای این که همیشه منفعل بوده و پاسخگو باشیم و یا سانسورگر، زمین بازی را به دست نمی‌گیریم؟

این‌ها برخی از سوالاتی است که باید به دنبال جواب آن بود...

باید نوشت!

چند وقتی بود به توصیه آقا سید علی اصغر علوی می‌خواستم گزارشی از برنامه های فرهنگی هویزه در بازه دوم آن بنویسم و نظرخواهی و بحث‌های مختلفی را داشته و یک برنامه پیشنهادی برای سال‌های آینده تهیه شود. یک چیزی مانند الگوی کاری.

یکی از نقص‌ها و اشکالات کار تشکیلاتی و فرهنگی ما این است که یک نفر کاری را انجام می‌دهد و می‌رود دنبال کار خودٰ، سال بعد نفر دیگر می‌آید و از اول کار را شروع می‌کند و این همان دلیل مواردی است که می‌بینیم کاری که انجام شده حتی از سال قبل و برنامه های گذشته نیز ضعیف‌تر است. در صورتی که اگر از برنامه‌ها و تجربیات استفاده می‌شد به مراتب کار از پیشرفت و موفقیت بیشتری برخوردار بود.

اما هنوز فرصت آن نشده و انشاءالله که دوری زمانی از اردوی خادمی باعث دوری انگیزه نوشتن آن نشود. حال به نوشتن خلاصه‌ای از گزارش برنامه‌ها اکتفا کرده و انشالله به کمک دوستان تکمیل شود.

غرفه‌ها

یادمان شهدای هویزه بنا به گفته‌ها تنها یادمانی است که چنین برنامه‌ای را دارد. فضای راهیان نور با توجه به مخاطب خاص آن مکان مناسبی است برای ارائه مباحث سیاسی و فرهنگی و اقتصادی متناسب با گفتمان انقلاب اسلامی. غرفه‌هایی که امسال برپا شده بود:

• اقتصاد مقاومتی

همان گونه که رهبری معظم در این سال‌ها تاکید خاصی بر موضوع اقتصاد داشته و مردم به عنوان مهمترین عنصر آن در قالب مفهوم اقتصاد مقاومتی می‌باشند، خادمان در غرفه اقتصاد مقاوتی تلاش دارند تا مفهوم اقتصاد مقاومتی و ابعاد آن را مشخص کنند. تاکید وتشویق بر استفاده از کالاهای داخلی و موضوعاتی از این قبیل، مباحثی است که در این غرفه بیان می‌شود.

• ژنو

موضوع مذاکره و توافقنامه میان ایران و گروه 1+5 یکی از مهمترین موضوعات سیاسی این روزهای کشور است که شاید زوایای آن و توافق‌های صورت گرفته در قالب توافقنامه ژنو، نیاز به توضیحات بیشتر و روشنگری در این موضوع داشته و خادمان در این غرفه به بیان توضیحاتی می‌پردازند.

• تحلیل سیاسی

داشتن تحلیل سیاسی یکی از مواردی است که باید افراد جامعه به ویژه دانشجویان از آن برخوردار باشند. غرفه تحلیل سیاسی سعی بر این داشته است تا با استفاده از بیانات رهبری معظم، چارچوب‌های صحیح یک تحلیل را بیان کرده و نکات مهمی را که باید در ارائه یک تحلیل در نظر داشته باشیم مطرح کند.

• پخش نماهنگ

در این غرفه خادمان یادمان شهدای هویزه به نمایش فیلم و نماهنگی در موضوعات سبک زندگی، دفاع مقدس،‌ اقتصاد مقاومتی و موضوع ارتباط با آمریکا پرداخته. نمایش فیلم‌های جشنواره مردمی‌عمار از بخش‌های اصلی فیلم‌های این غرفه بود.

• پاسخ به شبهات و سوالات

در این غرفه که از حضور راویان روحانی برخوردارد بود، به پاسخ به سوالات و شبهات زائران به ویژه دانشجویان در موضوعات مختلف پرداخته می‌شد.

• سبک زندگی

غرفه سبک زنددگی، یکی دیگر از غرفه‌هایی بود که ویژه خواهران برپا شده و به مسائل مختلف در حوزه سبک زندگی می‌پرداخت.

روایت گری

یادمان هویزه شاهد روایت راویان تعلیم دیده در کنار راویان جنگ می‌باشد. برخی خادمان یادمان شهدای هویزه در قالب حلقه‌های آموزشی روایتگری را تمرین کرده و در مکان‌های مختلف یادمان به روایتگری می‌پردازند.

• روایت سه دقیقه ای

خادمان روایت سه دقیقه ای در کنار جاده ورودی به یادمان هویزه مستقر شده و روایت کوتاهی را در اتوبوس مسافران یادمان هویزه تا رسیدن به محل پارکینگ‌ها دارند. معرفی کوتاه از منطقه هویزه و عملیات صورت گرفته در آن از مواردی است که در این روایت کوتاه مطرح می‌شود.

• کرخه نور

در کنار مزار شهدای عملیات نصر، یادمان شهدای محلی مکانی است که شاید کمتر شناخته شده باشد. برخی خادمان در این یادمان مستقر شده و به بیان شرح حال شهدای مظلوم آن می‌پردازند.

• راهنمای زائر

سنگر روایتگری در قالب راهنمای زائر، در کنار پاسخگویی به سوالات زائران، به بیان شرح وقائع هویزه و شهدای آن می‌پردازند.

مراسم‌ها

• برگزاری مراسم ایام فاطمیه 

به مناسبت ایام فاطمیهبرگزاری مراسم هیئت یکی دیگر از برنامه‌های فرهنگی یادمان شهدای هویزه بوده که با سخنرانی و مداحی مداحان اهل بیت برگزار شده است.

سخسخنرانی حجت الاسلام نادم و مداحی حاج مهدی رسولی

سخسخنرانی حاج حسین یکتا و مداحی حاج مهدی رسولی

سخسخنرانی حجت الاسلام علوی و مداحی حاج مهدی رسولی

سخسخنرانی حاج حسین الله کرم و قرائت زیارت عاشورا حاج حسین سازور

سخسخنرانی و مداحی حجت الاسلام سید حسین موسوی

• ویژه برنامه سال تحویل

ویژه برنامه سال تحویل با برنامه‌هایی از جمله سخنرانی و روایت گری حجت الاسلام جوشقانی و پخش بیانات نوروزی مقام معظم رهبری برگزار شد. پس از آن  دعای کمیل در اولین شب جمعه سال توسط حجت الاسلام موسوی قرائت شد.

• محفل انس با قرآن

 محفل قرآنی و یادواره شهدای روستای چارک به عنوان اولین دهکده قرآنی کشور با حضور اهالی این روستا برگزار شد. قرائت قرآن توسط قاری نوجوان سید طه حسینی از اهالی این روستا که افتخار قرائت قرآن در محضر رهبری داشته از جمله برنامه‌های این محفل قرآنی بود. 

• یادوراه شهدای کرخه نور

    یادواره شهدای کرخه نور با حضور اهالی و قبائل منطقه با سخنرانی شیخ بوعذار، فرزند شهید بوعذار از شهدای هویزه برگزار شد.

• تقدیر از خادمان محلی

خا   خادمان یادمان شهدای هویزه حداکثر یک ماه توفیق خادمی‌یادمان هویزه را داشته و بقیه ایام سال را خادمان محلی از جمله آقای چعب مسئول یادمان شهدای هویزه به اداره یادمان شهدای هویزه می‌  ردازند. در مراسمی‌ با حضور امام جمعه شهر سوسنگرد از زحمت این عزیزان قدردانی شد.

جزوجزوات و نشریات

چاپ و پخش جزوه‌ها و نشریه‌های مختلف در میان زائران یادمان شهدای هویزه تلاشی بود برای اطلاع رسانی بهتر از منطقه و ارائه موضوعات مرتبط در زمینه دفاع مقدس، ایام فاطمیه و موضوعات روز. برخی از جزوات و نشریه‌های توزیع شده به شرح زیر می‌باشد:

• فصل وصل

فصل وصل نشریه در قالب پاکت نامه‌ای است که به معرفی منطقه هویزه و روایت دلاوری شهیدان آن می‌‌پردازد.

• نشریه فتح

توزیع نشریه فتح که به همت بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام تهیه و چاپ شده، از دیگر نشریات توزیع شده در یادمان هویزه بود.

• نشریه و جزوات غرفه‌ها

غرفه‌های مستقر در یادمان شهدای هویزه در کنار ارائه مباحث به توزیع و پخش بروشور، جزوه و نشریه می‌پرداختند.

برنامه‌های فرهنگی ویژه خادمان شهدای یادمان هویزه

• مراسم صبحگاه

مراسم صبحگاه به عنوان اولین برنامه روزانه خادمان شهدا هر روز صبح برگزار شده و شامل برنامه های مختلف بود:

1. ورزش صبحگاهی
2. قرائت قرآن
3. پخش سرود جمهوری اسلامی ‌ایران
4. هم‌خوانی سرود خادمان هویزه
5.  سلام خادمان حرم امام حسین علیه السلام
6. بیان اخلاق خادمی توسط حجت الاسلام علوی
7.  نظافت فضای یادمان

• برگزاری حلقه‌های گفتگو

جمع شدن خادمان شهدا در قالب حلقه‌های مباحثه و گفتگو در موضوعات مختلف سیاسی روز و ... از دیگر برنامه‌های خادمان یادمان شهدا هویزه به شمار می‌رفت.

• بیسیم چی هویزه

روزانپیامک‌هایی در قالب اطلاع رسانی برنامه‌های خادمان و ارسال جملات و عبارات مختلف در قالب بیسم چی هویزه ارسال می‌شد. متن برخی از پیام‌های بیسیم‌چی هویزه:

مثل لباست..................... خاکی باش برادر!

م    مضاف هرچه دارد از مضاف الیه دارد.................... مثل خادم الشهدا!

• جلسات شبانه

جل  جلسات شبانه خادمان شهدا فرصتی بود تا پس از یک روز خادمی و گاهی خستگی‌های کار، شب نشینی داشته و از خادمی شهدا بگویند. برخی از برنامه‌های شامگاه خادمان یادوراه شهدای هویزه:

•  ارائه نکاتی در باب خادمی‌توسط حجت الاسلام علوی
• جلسه نقد و بررسی اردو، و بحث درباره چگونگی انجام بهتر برنامه‌ها
• پخش نماهنگ تصاویر اردو
• پخش فیلم و مستند

• فرهنگی داخلی

خادمان شهدا بخشی از وقت خود را در محل اقامت‌گاه سپری کرده و مناسب است که فضای مناسبی جهت استفاده بهتر از فرصت حضور در یادمان شهدا فراهم شود. استقرار ایستگاه مطالعه، چاپ نشریه خادمی، فضاسازی و نصب دست‌نوشته و... برنامه‌هایی است که فرهنگ داخلی انجام می‌دهد.

این خلاصه‌ای بود از تلاش‌های خادمان هویزه و امیدوارم که زحمتی را فراموش نکرده باشم. حال شرح مفصل آن و خاطره‌ کارهای انجام شده و بیان تجربه های برنامه های انجام نشده و ضعیف برگزار شده بماند برای بعد!

اما از هرچه بگذریم مهمترین کار فرهنگی همان نمایش خادمی است که بچه های زیادی بازیگر آن بودند البته بازیگر حقیقی:

شابز

پارکینگ

انتظامات

سوله

انبار

فضاساز

و...

به امید خادمی سیدالشهدا..

قصه‌ای فراموش نشدنی!

روایت، رسانه‌ای است به قدمت رسیدن پیام عاشورا بعد از هزار و چهارصد سال. رسانه‌ای برای گفتن از حماسه‌ها و دلاوری‌های بزرگمردانی که با ایمان و اعتقاد خود، داستان‌های بزرگی را با قلم سرخ خود نگاشته‌اند.

همین روایت‌ها است که حماسه عاشورا را برای‌مان زنده نگه داشته است و این زنده بودن است که اثر می‌گذارد و معیارهایی هم‌چون تاریخ و زمان را پشت سر می‌گذارد.

حال که اثر زنده بودن را به چشم می‌بینیم بر ما است که حماسه‌هایی از جنس عاشورا را نیز فراموش نکنیم. حماسه هایی که مردان آن نیز از جنس یاران حسین علیه السلام بودند.                    

                        

 

زنده نگه داشتن یاد حماسه سازان خمینی در هشت سال دفاع مقدس، موضوعی است که رهبری معظم بارها بر آن تاکید داشته و در بیانات یادمان شهدای شرق کارون نیز بر آن اشاره شده است:

« دشمن‌ها می‌خواهند ما یادمان برود؛ می‌خواهند قضیه‌ى دفاع مقدس از یادمان برود، فداکارى‌ها از یادمان برود، شخصیت‌هایى را که در این فداکارى‌ها نقش آفریدند یا نشناسیم یا از یاد ببریم، این‌جور می‌خواهند. بعضى می‌خواهند آن دوران را تخطئه کنند، آن آدم‌ها را تخطئه کنند، آن جهت‌گیرى را و آن مسیر را که امام بزرگوار و حکیم و بنده‌ى بصیر الهى آن مسیر را معین کرده بود تخطئه کنند؛ براى این‌که می‌دانند که هر ذره‌اى و هر نقطه‌اى از این حوادث، براى ملت ایران فراموش نشدنى است و تأثیرات بزرگِ سازنده‌اى دارد.»

همان‌گونه که مردمان این سرزمین از میان کوچه و بازار این حماسه را آفریده اند، حیات آن نیز به دست خود این مردم است. اگر روزی خلق آن حماسه به عنوان یک تکلیف مطرح بوده است، امروز نیز می‌توان زنده نگه داشتن آن را به عنوان یک تکلیف یادآور شد.

حال ما هستیم و یک قصه...

برای عده‌ای، قصه‌های لالایی شبانه مادر بزرگ است...

و برای عده‌ای، رویای صادقه بیداری...

 

پ ن: در شماره آینده «حیات» از روایت جنگ سخن به میان آورده شده است. موضوع راویان جنگ و راویان تعلیم دیده و چگونگی روایت جنگ برخی موضوعات مطرح شده است.

پ ن: در مصاحبه که با محمد جواد سالاریان، روای کتاب "نسیم تقدیر" داشتم، ایشان تاکید بر استفاده از راویان تعلیم دیده در کنار راویان جنگ داشتند. خوشبختانه در هویزه شاهد روایت راویان جنگ و راویان تعلیم دیده هستیم، هرچند که باید برنامه ریزی بهتری صورت گیرد.

 

                      

پست صفحه اینستاگرام: نسل ما دیگر خودشان با هم از روایت های جنگ سخن می‌گویند...

سنگر روایتگری، جایی که برخی خادم ها داستان هویزه را روایت می‌کنند...

داستانی که آغازش کربلاست...

 

                       

راهنمای زائر

مقصد را نشان می‌دهد، کربلا...

 

جنگ، نعمتی در سینمای نقمت زده

جنگ نعمت است...

سخن پیر خمین را هنوز بسیاری نفهمیده‌اند و نخواهند فهمید...

و من گوشه‌ای از آن را در سالن سینما فهمیدم...

وقتی به تماشای "شیار 143" و "چ" نشستم...

آن‌جا که جنگ به سینما می‌آید...

و در قحطی سینمای ایران...

سکوت و رخوت را می‌شکند...

رصد یک جنبش

 مطلب پیش رو، یادداشتی است که در شماره 73 "حیات" به چاپ رسیده است. در این یادداشت به برخی آسیب‌هایی که در فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه خودمان و در جنبش‌های دانشجویی دیگر دیده‌ام اشاره شده است.

نگاهی آسیب‌شناسانه به جنبش‌های دانشجویی

جنبش دانشجویی، یکی از مهمترین موضوعاتی است که به ویژه در این روزها باید مورد بررسی قرار گیرد. بر ما است که از نقش جنبش دانشجویی و اهمیت پویایی آن غافل نشده و تلاش کنیم تا بار دیگر جنبش دانشجویی به جایگاه اصلی خود بازگردد.

یکی از مهمترین موضوعات در بررسی یک مجموعه و گروه، بررسی آسیب‌های آن است، زیرا اگر این آفت‌ها مشخص نگردد، این امکان می‌رود که مسیر حرکت آن در جهتی ادامه یابد که با اهداف ابتدایی آن سازگار نبوده و باعث انحراف آن گردد. جنبش دانشجویی از ویژگی شور و نشاط جوانی برخوردار بوده اما چه بسا برخی غفلت‌ها باعث شود که همین ویژگی‌های مثبت، آثار منفی در فعالیت‌های یک جنبش دانشجویی داشته باشد. در این‌جا به برخی از مهمترین آسیب‌ها اشاره شده است. جلوگیری از دل‌خوری‌های تشکل‌ها ما را بر آن داشت تا از ذکر مصادیق پرهیز کنیم.

افتادن در دام بازی‌های سیاسی احزاب

یکی از آسیب‌های جنبش دانشجویی حرکت در مسیر طراحی شده احزاب و بازی کردن در میدان سیاسی آن‌ها می‌باشد. در جریانات سیاسی بسیار دیده شده که جنبش دانشجویی در مسیر مدنظر احزاب و گروه‌ها، و برخی جریانات خاص حرکت کرده‌است. رهبری معظم نیز بسیار تاکید بر دوری جنبش‌های دانشجویی از بازی‌های سیاسی دارند: «جنبش دانشجویی حزب نیست، هدف احزاب رسیدن به قدرت است و این مقصد، مطلقا هدف جنبش دانشجویی نیست و لذا استفاده از دانشجویان برای رسیدن به قدرت، به هیچ وجه روا نیست.» (دیدار با دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، 24/9/1387)

 

فراموشی آرمان‌ها

در محیط دانشجویی آرمان و آرمان‌گرایی یکی از شاخصه‌های اصلی و ملموس است. اگر دانشجو و تشکل‌های دانشجویی دید آرمان‌گرایانه خود را تقلیل داده و آن‌ها را به فراموشی بسپارند می‌توان گفت نیروهای محرک حرکت خود در جهت پیشرفت و تاثیرگزاری را به فراموشی سپرده‌اند. جامعه دانشجویی بدون آرمان یک جامعه مرده و بی‌روح است و نباید اجازه داد برخی مسائل باعث بی‌توجهی به آرمان‌های متعالی در محیط دانشجویی شود.

 

سکوت!

به بهانه ورود به ماه پایانی سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی:

حالا که وقت دست به قلم شدن نیست! دست باید نگه داشت برای یک ماه دیگر. آن‌جا که حنجره‌ها برای سخنرانی آماده است و قلم‌ها نفس تازه برای نگاشتن دارند...

بگذار تا نام سال مشخص شود و آن‌گاه بنویس، بگذار تا شعارها گفته شود و آن‌گاه از وظیفه بگو، بگذار تا بنرهای رنگارنگ قامت راست کنند و آن‌گاه از کارهای جهادی در تحقق امر مولا دم بزن، بگذار تا کلیدواژه‌ها مشخص شود و آن‌گاه کار علمی‌ات را شروع کن و بگرد که چند بار در کلام بزرگان این واژه آمده است!

حال بگذار به یادمان‌شهدا برویم و عهد تازه‌ای با شهدای آن‌جا داشته باشیم، همان‌هایی که از ما می‌خواستند گوش به فرمان باشیم. حال بگذار به پابوس ولی نعمتمان رویم و از نزدیک سخن مولا را بشنویم و در شکوه ولایت‌مداری فریاد زنیم که ما همه گوش به فرمان توئیم... 

حالا سکوت کن که حماسه‌ای با شکوه آفریده‌ایم از جنس نرمش، سازش و خدا را شکر که رسیده‌ایم به آرامش! سکوت کن که حماسه‌های اقتصادی‌مان خود فریاد می‌زنند، در همین نزدیکی، در بین صف‌ها در پی یک سبد کالا!

حالا سکوت کن که فقط حرف زده‌ای و بار آن را مردمی بی ادعا به دوش کشیده‌اند و تو در سالن در بین همین صندلی‌ها حماسه خواب به راه انداخته‌ای، در همین نزدیکی در همایش حماسه اقتصادی!

اسفند نشان کهنگی سال است و انگار همراه این کهنگی همه‌چیزمان لایه غبار و کهنگی می‌گیرد و در این غبار کهنگی دیگر مجال حرف زدن نیست، بگذار تا سال نو شود و نفسم تازه، آن‌گاه مجال برای حرف زدن بسیار است و مجال پاسخگویی فراوان. حالا وقت جواب است، باید سکوت کرد...

غرب، غربت، غریب

نگارشی است از رهسپار شدن دو سه روزه به مناطق عملیاتی غرب، جایی که مدتی بود خیلی دوست داشتم سفر کنم و از خیلی دوستان توصیف‌اش را شنیده بودم. هرچند که سفر کوتاهی بود اما حرف‌های زیادی داشت. انشاالله که به زودی دوباره قسمت‌مان شود...

رمز قرب

غربت واژه آشنای عاشقان دیار آشنایان است و در این وادی هرچه غریب‌تر بوده‌اند، خریدار بیشتری داشته‌اند.

مناطق غرب را با غربت آن شناخته و آن‌گاه که پا در این وادی غربت گذاری غریب‌تر می‌شوی، غریب با وانفسای دنیای شهری امروز، و این غربت بود که وارثان این سرزمین را قریب و آن‌گاه خدایی کرد!

آنگاه که حس می‌کنی در دیار آشنایان غریب افتاده‌ای، غرب فرصت خوبی است تا خود را پیدا کنی و آشنا شوی با غریبانی که قریب شده‌اند! این‌جا باید به دنبال رمز و راز بود و این را دانست که غربت راز قربشان بود...

باید به غرب آئیم

این روزها باید به غرب آئیم و شاهد آن باشیم که غیرت‌مندان این سرزمین چگونه با کم‌ترین امکانات و تجهیزات دشمن را از سر قله «بازی دراز» به زیر می‌کشند.

آری؛ باید به این‌جا بیاییم که سربازان قریب دیار غربت قلب دشمن را هدف گرفته و نه‌تنها در عملیات‌هایی چون «مسلم بن عقیل» و «زین العابدین» دشمن را به عقب می‌رانند، بلکه آن‌گاه تهدیدی می‌شوند برای قلب دشمن؛ بغداد...

آری؛ آنان که غربت سازمان‌های پوشالی جهانی سخت گیج‌شان کره باید بیایند و این غربت را ببینند تا شاید کمی قریب شوند!

باید آمد و دید که چگونه جاده تدارکاتی تحریم شده آزاد می‌شود، باید آمد و دید که چگونه دشمن از خاکمان دور می‌شود و به جای طمع بر این آب و خاک به فکر حفظ موقعیت خود فرو می‌رود.

سومار، قصر شیرین، سرپل‌ذهاب و... تاریخ روشنی است برای آنان ‌که می‌خواهند غریب باشند و شیرینی غیرت غربتِ از آسودگی‌ها را به مزاق خود بچشند!

 آنان که غربت جهان سخت آزارشان می‌دهد باید به غرب این سرزمین آیند تا کمی از غربت پست‌شان کاسته شود، و اگر در این غربت پست بمانیم نتیجه آن جز حراج خون هزاران شهید و نادیده گرفتن گریه هزاران مادر شهید نخواهد بود.

تکرار کن غرب، غربت، غریب و نظاره‌گر اشک مادر شهید صبوری باش که در ارتفاعات سومار، همان‌جایی که بهروزش پر کشیده است، او را صدا می‌کند و تو به اتفاق آن‌جا نظاره‌گر هستی و درونت آتش می‌گیرد که چقدر غریب افتاده‌ای!

تکرار کن غرب، غربت، غریب و نظاره‌گر پادگان ابوذر باش آن‌جا که میعادگاه عاشقان وصل بوده و شیرودی‌ها از آن سربه برون درآورده‌اند.

هنوز قریب نگشته‌ایم

کم گفته از غرب و کم شنیده‌ایم و حرف برای گفتن بسیار است و هنوز در این وادی قریب نگشته‌ایم تا برایتان از غربت‌اش بنویسیم.

باز هم برای خود بگو، تکرار کن تا در آوای شهر، غریب و دورافتاده هم‌چون گذشته سرگردان نباشی: غرب، غربت، غریب

مناطق عملیاتی غرب

سومار

1392/7/26

 

 

دوران ظهور فرزندان انقلاب فرا خواهد رسید

«آینه جادو» استعاره شهید آوینی برای هنر هفتم است. این تعبیر حکایت از تصویری دارد که باید در تاثیرات شگرف آن تاملات بیشتری داشته باشیم تا ما نیز از جادو شدگان این آینه قرار نگیریم.

 آقا مرتضی اعتقاد دارد که سینما آینه‌ای است که در آن چهره باطنی بشر امروز بی پرده انعکاس یافته است. «سینما امروز آینه ضمیر بشر غربی است و پرده انعکاس آن است».

وقتی نگاهی به سخن آقا مرتضی می‌اندازیم و  نگاه دیگرمان بر پرده امروزه سینما است، خوب می‌توانیم بر ضمیر آدم‌هایی از این جامعه که به عنوان سازندگان تصویر سینما هستند پی ببریم، همان‌گونه که شهید آوینی نیز به آن نگاهی انداخته و اینگونه بیان می‌کند: «انتظاری هم نباید داشت که تحول فرهنگی آرمانی ما توسط کسانی که اعتقادی به اصل آن ندارند نهاده شود.»

البته این نکته را در نظر داریم که در درون همین جامعه تصویرسازان امروز، آدم‌هایی هستند که چون آقا مرتضی دغدغه اصلی هنریشان، انقلاب اسلامی می‌باشد.

با نگاهی به فضای امرزه انتظاری بیش از این هم نمی‌توان داشت، اما راه آقا مرتضی راه قهر و خالی کردن سنگر نیست، بلکه امید او به ظهور فرزندان انقلاب در عرصه‌های تجربه نشده است. شهید آوینی پس از قطع امید کردن از کسانی که زبان انقلاب را نفهمیده که بتوانند تصویری از آن را خلق کنند، امیدوارانه می‌گوید: «دوران ظهور هنرمندان نسل انقلاب از این پس فرا خواهد رسید و هنر انقلاب برای انجام وظیفه تاریخی خویش آماده خواهد شد.»

شهید آوینی انتظار دارد که «خود آگاهی تاریخی» این قوم نیز در آینه ظاهر شود و باطن زیبای انقلاب اسلامی را تا آن‌جا که این آینه قابلیت انعکاس آن را دارد به جهانیان عرضه کند.

 

پی‌نوشت: این روزها خبر از برگزیده شدن فیلم «گذشته» اصغر فرهادی، به عنوان نمایند جمهوری اسلامی ایران در اسکار است، و این جا است که می‌بینیم چقدر با آرمان‌های شهیدانی چون آوینی و انتظاراتی که از هنر انقلاب اسلامی داشتند،فاصله داریم.

چقدر از باطن زیبای انقلاب که آقا مرتضی بر آن تاکید داشتند، در تصویر فیلمی که از طرف مسئولان جمهوری اسلامی معرفی می‌شود، شباهت وجود دارد...؟!

 

ادامه دارد ...