گذر اول بر «آینه جادو»
یکی از صحبت‌های استاد این ترم‌مان برایم جالب بود که می‌گفت هیچ کسی را مانند آوینی نداریم که «متفکر رسانه‌ای» باشد. همان‌گونه که در متن قبلی اشاره شد، در ابتدا به سراغ آوینی می‌روم چون او وسط میدان است و خوب می‌بیند!
غفلت موضوعی است که شهید آوینی در «آینه جادو» در مسئله جذابیت در سینما، مطرح می‌کند. آقا مرتضی بر این باور است که جذابیت رسانه‌ای همچون سینما را نمی‌توان مجرد از مفهوم و مسئله مخاطب آن بررسی کرد.
شهید آوینی در ابتدای آینه جادو موضوعی را که به دنبال گفتن آن بودم را این‌گونه می‌نویسند: «تماشاگر با استغراق دچار نوعی غفلت از خویش می‌شود که حسن و قبح آن باید با توجه به شرایط و نتایج فیلم ارزیابی شود...» این سخن به این معنا است که شهید آوینی جدای از تفکرات افراطی در باره نسبت ما و رسانه و ابزار غرب به نفی آن نپرداخته و به نتیجه و تاثیرات آن نگاه دارد.
البته شهید آوینی خود را محصور در این ابزارهای رسانه ندیده و تکلیف را آن می‌داند که هرچه با حیات طیبه و اخلاق کریمه منافات دارد را به دور بریزیم. آقا مرتضی همچنین تاکید دارد که: «مهم آن است ما بدانیم راه ما فراسوی قواعد رایج در سینمای تجاری قرار دارد و عموم آن‌چه به مثابه قواعد مسلم و خدشه ناپذیر تلقی می‌شود بت‌هایی است که باید شکسته شود. راه ما راه فطرت است....»
ادامه دارد...
