منت!

شاید روزهای مدرسه وقتی که در کلاس ابتدایی می‌نشستم، معرفت بیشتری داشتم نسبت به مقام استاد، وقتی که تمام شوق‌مان این بود که خنده معلم را به خاطر هدیه خود بر لبانش ببینیم.

دانشگاه که می‌آیی، بار غرور علم کذایی‌ات تو را از آن سعادت محروم می‌کند و حال منت می‌گذاری و پشت سر استاد حرف نمی‌زنی، منت می‌گذاری و افتخار حضور خود در کلاس را به استاد می‌دهی، منت می‌گذاری و به حرفش گوش می‌دهی، منت می‌گذاری و به لفظ استاد صدایش می‌کنی! 

اما انگار داستان باید طور دیگر باشد، آنجا که رهبرم می‌گوید:

«همه ما زیر بار منت معلمان هستیم بنابراین تکریم حرفه معلمی باید در جامعه، همگانی و نهادینه شود به گونه ای که سلام دادن و احترام به معلم یک افتخار محسوب شود.» (چهارشنبه، 17 اردیبهشت 1393)

به بهانه روز استاد...

به بهانه شکر از نعمت حضور دو معلم اخلاق در کنارمان...

پی نوشت:

  1- سال گذشته در نشریه «حیات خلوت» این طرح را به چاپ رساندیم. با تشکر از آقاسعید شفیعی.

  2-  در بخشی از سرمقاله شماره دوازدهم حیات خلوت آمده بود:

« از شبکه سیما درس اخلاق حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی پخش می‌شد و شاهد حضور کم‌رنگ دانشجویان ورودی جدید در درس اخلاق بودم. خوشحال شدم که دانشگاه امام صادق علیه‌السلام چقدر سریع علامه‌های دهر تحویل می‌دهد که خود را غنی از حضور در درس حضرت آیت‌الله می‌دانند!»