به رسم یادگاری!

شاید سخت باشد تمام آنچه را که می‌خواهی بگویی در قاب تصویر بتوان آورد، و سخت تر از آن که کدام یک از تصاویر را می‌خواهی انتخاب کنی! اما به رسم یادگاری چند عکس نوشت از هویزه امسال تقدیم می‌شود. اگر فرصتی بود عکس نوشت های دیگری نیز اضافه خواهد شد.

صبحگاهی با طعم قرآن و سلام بر حسین علیه السلام

عکسی با نشاط بعد از یک ورزش صبحگاهی!!!

شابز! راهت ادامه دارد...

بچه‌های فضا ساز در فضا!

یحیی و حسن یهویی!!

در حال نصب لوستر ابداعی خادمان 

سید به بچه‌ها می‌گفت انشاالله فیضی هم از زیارت عاشوراهایی که تو مقتل می خونند، نصیب ما هم بشه!

یا فاطمة الزهرا سلام الله علیها...

به رسم یادگاری!

حاجی حبیب اللهی؛ یادآور ریش سفیدایی که تو جنگ در کنار جوونا بودند!

خادمان و جاده ای بی انتها در یک غروب روز کاری!

قرآن جیبی...!!

تای تمت / شماره 82 حیات

یکی از بچه‌های ورودی جدید می‌گفت مگر نشریه دبستان است که بای بسم الله و تای تمت دارد!

نمی‌دانم در نشریات دبستان چنین چیزهایی رسم است یا نه؟! 

به هر حال ما سنت‌های نیک را نگه می داریم حال بخواهد بچه‌گانه باشد یا نباشد!

تای تمت هم یکی از سنت‌های خوب نشریه ما است...

1- به نام آنکه رخصت سخن گفتن به بندگان خود عطا فرمود.

2- حال که شماره سوم «حیات» در این سال تحصیلی آماده شده و مشغول نوشتن «تای تمت» هستم، کم‌کم باید بار سفر چند روزه اربعین را ببندیم. اربعین فرصت دیگری است تا آرمان‌های جهانی انقلاب را به یاد آوریم. دیدن خروش جمعیت اربعین فرصتی است برای یادآوری آرمانی فراموش شده در جهت زمینه‌سازی ظهور و برپایی حکومت جهانی، همان آرمانی که حضرت روح الله در گوش‌مان می‌خواند و لالایی فرزندان انقلابی‌اش شده بود! چشیدن این فضا برای بیماریِ فراموشیِ ما بسیار مفید خواهد بود و شاید دوایی باشد بر دردی که باعث شده دیگر کاری به مسائلی همچون جهان اسلام نداشته باشیم!

3- اگر می‌خواهید مصادیق این درد را در بدنه دانشجویی لمس کنید، می‌توانید نگاهی به بدنه جنبش دانشجویی داشته باشید. جنبش دانشجویی دیگر حرفی ندارد و به دنبال یک آرمان نیست، شب و روزش با یک هدف روبرو نبوده و تنها هر روز یک مجموعه کارهای برنامه پر کن انجام می‌دهد و یا میتینگ سیاسی به راه می‌اندازد. همین نامعینی هدف و دغدغه‌ها باعث می‌شود که هر روز یک مساله به عنوان بازی چند روزه و یا نقابی برای نشان دادن خود به عنوان یک دانشجوی وظیفه شناس اهمیت پیدا کند!

4- نمی دانم «حیات» هم در پشت این نقاب قرار گرفته است یا نه؛ مشی «حیات» بر این بوده که «ان الحیاة عقیدة و جهاد» را به عنوان شعار محوری خود فراموش نکرده، عقیده و اندیشه اسلامِ انقلابی را با جهادی به وسع خود همراه کند تا امیدی به رسیدن به حیات حسینی داشته باشد.

5- «حیات تازه» ویژه نامه ورودی های جدید در میان دانشجویان جدید دانشگاه توزیع و «حیات خلوت» هم کار خودش را شروع کرده است. «حیات خلوت»، ویژه نامه داخلی حیات است که بیشتر به مسائل داخلی دانشگاه می پردازد. علاوه بر انتشار نشریه، فضایی برای کسب تجربه و فراگیری مهارت‌های روزنامه‌نگاری برای دانشجویان ورودی جدید نیز فراهم شده است. «دیدبانِ» هنر و رسانه نیز در راه خواهد بود و قرار است علاوه بر سینما به مسائل و موضوعات گسترده‌تری بپردازد، دانشجویان جوان‌تر خود را برای دیدبانی آماده کرده و امیدواریم موفقیت‌آمیز باشد. ویژه‌‌نامه گفتمان انقلاب اسلامی «فتح» هم با سرعت بیشتری منزل‌های خود را طی می‌کند و بازتاب‌های خاص خود را داشته است.

6- می‌دانم که اشکالات «حیات» فراوان است و این را هم می‌دانم که بچه‌های حیات در حد بضاعت سعی خودشان را می‌کنند. بالاخره نشریه دانشجویی است و اقتضائاتی هم چون کم‌ تجربگی سردبیر را به دوش می‌کشد! اما با کمک نظرات و پیشنهادات و انتقادات شما می‌توانیم حیات بهتری داشته باشیم. همچنین مشتاق خواندن و انتشار مطالب  و یادداشت‌های شما هستیم.

7- فرآیند نشریه به همین‌جا ختم نمی‌شود و می‌تواند آغازگر اتفاقات خوبی باشد. شما می‌توانید با معرفی نشریه «حیات» در شهرها و روستاهای خود، در ایجاد یک شبکه ارتباطی بین دانشجویان گفتمان انقلاب اسلامی کمک کرده و شاهد پیوستگی و حرکت‌های هم‌جهت و تاثیرگذار بیشتری باشیم. ما یک پیشنهاد برای شما داریم؛ شما می‌توانید «سفیر حیات» در شهرها و روستاهای خود بوده و صدای دانشجویان گفتمان انقلاب اسلامی را به هرجایی که مناسب می‌دانید برسانید. اگر دوست دارید «سفیر حیات» باشید بسم‌الله؛ همین الان مشخصات خود را به رایانامه حیات ([e-mail]) ارسال نمایید.

 

 

حیاتتان حسینی!

علی سلیمانی

سردبیر

emtedadekhon.blog.ir

[e-mail]