اعتدال در برخورد با دولت

حمایت رهبری معظم از احمدی نژاد باعث شد که خیلی ها انتقادات از احمدی نژاد را بی پایه بدانند و بگویند پس چرا آقا اینقدر حمایت می‌کند؟! حالا نیز حمایت ایشان از روحانی باعث شده همان‌گونه که در برخی دیدگاه‌های مطرح در اطراف و کنار می‌بینم، عده‌ای این موضوع را مطرح کنند که روحانی رئیس جمهور ما است و سینه چاک از او حمایت می‌کنیم!
رویکر رهبری معظم حمایت از دولت ها بوده و در جای خود نیز عتاب و خطاب و تذکر می‌دهند، اما همیشه رویکرد غالب نزد ایشان حمایت از دولت‌ها بوده است، همان چیزی که در دوره هاشمی و خاتمی نیز دیده می‌شود. اما این را نباید منکر شویم که حمایت ایشان از محمود احمدی نژاد به خاطر زنده کردن ارزش‌های انقلاب اسلامی و عملکرد جهادی ایشان، ویژه بوده است.
اما وظیفه ما متفاوت است. خود حضرت اقا نیز می‌فرمایند نحوه رفتار مسئولان با قشری مانند دانشجو باید متفاوت باشد.
وظیفه ما آرمان گرایی و تذکر و هشدار دادن به دولت ها در هر زمان است. نه اینکه با تسامح با آن برخورد کنیم. تسامح چیزی است که برای مسئولان در مواقعی امکان داردصلاح باشد. اما به نظر من برای اقشاری مانند دانشجو خیر؛ البته این به معنا نیست که حمایت و تعریف از دولت نکنیم.
معنای اعتدال در برخورد با دولت برای ما این است که در هرجایی درست عمل کرد تحسین و در هر جایی مخالف آرمان های انقلاب اسلامی حرکت کرد انتقاد و پیگیری لازم را داشته باشیم...

برخی ایده های خوب

به طور اتفاقی به سایت "درس و بحث" برخوردم

http://darsvabahs.com/

هرچند که این سایت چندان فعال نبوده و هنوز ظرفیت اون آزاد نشده است(!!!) اما ایده خوبی ای است به خصوص برای دانشجویان علوم انسانی، وجود چنین پایگاه هایی برای طرح مباحث درسی علوم انسانی به نظرم کار خوبی باشد.

اگر پایگاهی را میشناسید معرفی کنید.

تشکر...

مرا دور از مجالس علما دیدی؟!

 وقتی دعای ابوحمزه را می‌خوانیم به این نکته بیشتر پی می‌بریم که امام سجاد علیه‌السلام بهترین شیوه تربیت شیعیان خود را با راز و نیاز با خداوند متعال انجام داده است. انگار این امام است که دارد در گوشم پندها را یک به یک زمزمه می‌کند و یکی از موعظه هایی که امام به ما نهیب می‌زند این است:

«أَوْ لَعَلَّکَ فَقَدْتَنِی مِنْ مَجَالِسِ الْعُلَمَاءِ فَخَذَلْتَنِی؛

یا شاید مرا در مجالس علما نیافتی؛ پس خوارم داشتی »

انشاالله که از وجود عالمان در شهرهای خود بی نصیب نمانیم و خود را از خوار شدن به درگاه الهی مصون داریم.

مقصودم معرفی یک کتاب بود که لازم دیدم این نکته را در ابتدا از امام معصوممان یادآوری کنم.

کتاب "ایمان" آیت الله سید ابوالحسن مهدوی تقریر بسیار خوبی است بر بسیاری از مباحث دینی که به صورت مجمل و گزیده به ارائه مباحث پرداخته است. این کتاب در چند بخش به موضوعاتی همچون:مراحل ایمان، نشانه های ایمان، درجات ایمان،آثار ایمان و موانع ایمان پرداخته است. 

آیت الله سید ابوالحسن مهدوی شاید برای غیر اصفهانی‌ها بسیار شناخته شده نباشد، اما یکی از عالمانی است که برای اصفهان برکات فراوانی داشته است. ارادت خاص ایشان به حضرت ولی عصر و داستان‌‌هایی که از تشرفات نقل شده به محضر امام زمان از طرف بزرگان و... همیشه در سخنرانی‌های خود مطرح می‌کنند زبان‌زد بوده است.

خدا یا ما را از برکت علمای حاضرمان بی نصیب نفرما.....

دریافت فایل‌های بیانات آیت‌الله مهدوی

نام امام غریبمان با مادر گره خورده است....

نام امام غریبمان با نام مادر گره خورده و نمی‌شود از حسن گفت اما یادی از کوچه‌های مدینه نکرد. روز ولادت گذشت و حال می‌توانیم بهتر روضه بخوانیم، باشد مقدمه‌ای برای خواندن از مظلومیت و غربت علی علیه‌السلام که آغاز آن از کوچه‌های مدینه بود:

یک کوچه بود موی حسن را سپید کرد
یک اتفاق بود که او را شهید کرد.....

السلام علیکَ یا حسن ابن علی علیه السلام
و صلی الله علیکِ یا فاطمة الزهرا سلام الله علیها

عیدی‌ای که نصیبم شد

امروز به مناسبت میلاد امام حسن علیه‌السلام کتابی در قطع کوچک با عنوان "سیمای پرهیزکاران" که به ترجمه خطبه همام حضرت امیرالمومنین پرداخته بود نصیبم شد.
هرچند که در غفلت ویژگی‌های پرهیزکاران را می‌خواندم اما در پایان، نقل قول راوی که حال و هوای همّام را پس از گوش حان سپردن به سخنان امیر مومنان روایت می‌کند، هشداری بود تا من و امثال من برای هر جمله از این خطبه شریفه وقت گذاشته و از دریای معانی و معارف آن سیراب شویم:
قال: فصعق همّام صقعة کانت نفسه فیها، فقال امیرالمومنین: اما والله لقد کنت اخافه علیه ثم قال: هکذاتصنع المواعظ البالغه باهلها. (راوی گفت: همام نعره‌ای زد که نفسش قطع شد و وفات یافت، سپس امیرالمومنین فرمود: به خدا سوگند که بر او می‌ترسیدم، و افزود: موعظه های رسا با اهلش چنین می‌کند.)

وبلاگ didebanmag

وبلاگ "دیدبان" شروع به کار کرده است. البته این بسم الله کار است و باید برنامه ریزی و کارهای لازم در جهت غنی شدن آن شود، اما امروزه به ویژه در ایام تابستان برای برقرارری ارتباط و اطلاع رسانی چاره ای نیست به جز استفاده از ابزاری همچون وبنوشت.
یکی از اهدافی که می‌توان هم اکنون روی آن فکر کرد تبدیل شد "دیدبان" به یک سایت مرجع و پر مخاطب در حوزه تحلیل و رصد فضای فرهنگ، هنر و رسانه است.
برخی از بچه ها را میشناسم که در حوزه کارهای فضای مجازی و سایت و.... شروع به یادگیری تخصصی و کسب مهارت کرده اند، انشاالله که در این حوزه شاهد فعالیت های بیشتری باشیم، که هم از لحاظ محتوایی و هم از جهت ساختار کارهای مطلوبی را ببینیم.

برای رشد و جذب مخاطبان مجموعه هایی مانند دیدبان چه باید کرد؟
این سوالی است که شاید بتوان با استفاده از تجربه و فعالیت های دیگران زودتر به پاسخ آن رسید تا اینکه خود تجربه کنیم.
تجربه شما چیست؟

didebanmag.blog.ir

چند سناریو برای یک کار تشکیلاتی و فرهنگی در بسیج

این چند روزه که مقدمات آغاز یک کار فرهنگی در بسیج را آماده می‌کنیم (نشریه دیدبان بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام) به این فکر می‌کردم که وقتی سال دیگر به فعالیت‌های صورت گرفته و چگونگی آن نگاه می‌کنم چه تصویری در پیش رو دارم. چند تصویری که احتمال می‌دهم را در چند سناریو می‌آورم:
1- در موعد مقرر برنامه‌ریزی‌های لازم انجام می‌شود و دوستانی که نیز خود را مناسب برای همکاری می‌دانند بدون هیج کم و کاستی و بدون هیچ خواهش و تمنایی پا در میدان گذاشته و دست همکاری می‌دهند. شماره های نشریه در زمان معین آماده شده و مطالب مورد استفاده و علاقه مخاطبان قرار می‌گیرد.
2- بنا به تجربه بسیاری از کارها و فعالیت‌های صورت گرفته که نسبتا موفق بوده است، کسی باید پیدا شود و خود تک و تنها به قلب خط زد و یک تنه همه کارها را انجام دهد.
3- تیم خوبی چیده می‌شود و در ابتدا همه‌ی عهد و قرارها بسته شده اما کم کم به برگزاری جلساتی در باره چرایی عقب ماندگی کار رسیده و کم کم باید کمیته تحقیق و تفحص به دنبال عزیزانی که در ابتدا کمر همت بسته بودند باشد تا مجموعه را از نگرانی فقدان خود درآورد.
4- مجموعه کار خود را به خوبی انجام می‌دهد اما در مراحل بعدی از لحاظ بودجه و امور متفرقه دیگر ضربه دیده و بی خیال قضیه می‌شود!
5- دوستان و دست اندر کارانی که در ابتدا حس دغدغه کذایی برای کار در حوزه ای داشته و شروع به کار کرده اند کم کم درد ناشی از دغدغه با مسکن‌های امتحان، نمره، خواب و تنبلی، حس دغدغه های دیگر و ... رو به بهبود گذاشته و دیگر آن درد ناشی از دغدغه ابتدایی را فراموش می‌کنند.

سناریوهای بسیار دیگری نیز وجود دارد که در هر ر شروع کاری باید به آن فکر کرد...
شما چه سناریوهای دیگری را تجربه کرده و یا پیش بینی می‌کنید؟